Γεννήθηκε μια ημέρα σαν και σήμερα το 1966. Κατάφερε το όνομά του να γίνει ξακουστό σε Αμερική, Ευρώπη, Ασία, Ωκεανία. Η ποδοσφαιρική του αγάπη διχάζεται μεταξύ της Βάσκο ντα Γκάμα και της Φλαμένγκο. Και στις πολλές γυναίκες, βεβαίως.
Τις οποίες έβρισκε και στο "Μαρακανά". Είναι μαζί με τον Ντούνγκα και τον Μπεμπέτο, οι "πατριάρχες" του "τέτρα". Όταν, δηλαδή, η Βραζιλία κατακτούσε στις ΗΠΑ το τέταρτο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. "Πρόδρομος" του Ρονάλντο, του "Φαινομένου", ένας κοντός "βασιλιάς" που μετρά κάθε γκολ του για να πετύχει το ρεκόρ, εσχάτως ασχολούμενος με τα κοινά σε έντονο αντιπολιτευτικό τόνο, που έχει εφεύρει, ορίσει, εξελίξει και τελειοποιήσει την ντρίμπλα "ελάστικο" και το "μυτάκι".
Το "σημαδεμένο" 11άρι
Είναι γνωστός σαν R11 (γιατί ο αγαπημένος του αριθμός στη φανέλα ήταν το 11 - μάλιστα το 11 είναι σημαδιακός αριθμός γιατί συνολικά φόρεσε τις φανέλες 11 ομάδων), κάτι όπως το R9 του Ρονάλντο, όχι μόνο για χρηστικούς αλλά και για εμπορικούς λόγους.
Παιδί των φαβελών, αντίκρισε τη σκληρή πραγματικότητα του Ρίο ντε Ζανέιρο - παραδοσιακά οι φαβέλες του ήταν πιο "άναρχες" από αυτές του Σάο Πάουλο - από πολύ νωρίς. Γεννήθηκε στη Ζακαρεζίνιο και η πρώτη του ομάδα ήταν η Εστρελίνια (αστεράκι) Ολάρια, στην βόρεια πλευρά του Ρίο ντε Ζανέιρο, εκεί όπου έμενε από την ηλικία των τριών ετών. Ιδρυτής και ποδοσφαιριστής της ομάδας ήταν ο πατέρας του, Εντεβαϊρ, πηγή έμπνευσης του Ρομάριο άλλωστε, όπως έχει δηλώσει κατ' επανάληψη. Αν και η "Ιφιγένεια" της υπόθεσης, ήταν ο ίδιος ο αδερφός του Ρομάριο.

"Μερικές φορές δεν είχα χρήματα για να πάω στην προπόνηση με τον αδερφό μου. Επειδή εγώ έπαιζα παραπάνω,εγώ πήγαινα για προπόνηση και ο αδερφός μου καθόταν σπίτι.", είχε αποκαλύψει ο Ρομάριο.309" src="http://newsasset/ImgSrc.aspx?Resolution=2&Doc=519309" style="width:300px" /><
Σε επαγγελματικό επίπεδο, ξεκίνησε από τη Βάσκο ντα Γκάμα και αποτέλεσε ένα εκπληκτικό δίδυμο στην επίθεση μαζί με τον Κάρλος Ντιναμίτε (πρώτο σκόρερ στην ιστορία του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος και ίνδαλμα για την κερκίδα της Βάσκο). Έκανε ντεμπούτο μπροστ
t:0.0px;">
<

Χρειάστηκε 11 παιχνίδια για να βάλει το πρώτο του γκολ, ωστόσο η υπομονή και η επιμονή σπάνια δεν δικαιώνονται. Με τη Βάσκο ντα Γκάμα σε φιλικό κόντρα στη Νόβα Βενέσια. Το μεγαλύτερο διάστημα που πέρασε, χωρίς να βρει δίχτυα, ήταν 12 διαδοχικά παιχνίδια το 1986, με τη φανέλα της "κρουζμαλτίνο" (παρατσούκλι της Βάσκο ντα Γκάμα). Το πρώτο καμπανάκι για τον υπόλοιπο κόσμο χτύπησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988, όταν και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ. Τότε όλοι υποψιάστηκαν
ο
<

Μετά από τρία χρόνια στο Σάο Ζανουάριο (γήπεδο - περιοχή του Ρίο ντε Ζανέιρο όπου βρίσκεται το γήπεδο της Βάσκο) πέρασε την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και έγινε κάτοικος Ολλανδίας, φορώντας τη φανέλα της PSV Αϊντχόφεν, από το 1988 μέχρι το 1993.
Στην ολλανδική πόλη διατράνωσε το όνομά του και η PSV του το αναγνώρισε, έχοντας μάλιστα δώσει το όνομά του σε δύο αίθουσες του "Φίλιπς Στάντιον".
Υπό της οδηγίες του Ολλανδού νυν τεχνικού της Τσέλσι, Γκους Χίντινκ, πήρε τρία πρωταθλήματα στην Eredivisie, δύο
ο
<

Ακολουθώντας ένα προσφιλές για την εποχή δρομολόγιο, από την Ολλανδία προς την Ισπανία και τη Βαρκελώνη, εκπλήρωσε ένα παιδικό του όνειρο. Φόρεσε τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Υπό τις οδηγίες του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ, πήρε με τους "μπλαουγκράνα" ένα πρωτάθλημα, ένα Σούπερκαπ και ένα "Τερέθα Ερέρα".
Μάλιστα, το 1994 εκλέχθηκε, ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Κάπως έτσ
α
<
<
<

Μετά πήρε ακόμη μία φορά το αεροπλάνο για το Ρίο ντε Ζανέιρο για να επιστρέψει στη Φλάμενγκο για μία σεζόν και ύστερα ακολούθησε ακόμη μία επιστροφή για λογαριασμό της Βάσκο ντα Γκάμα, τη φανέλα της οποία φόρεσε από το 2000 έως το 2002. Η ποδοσφαιρική του διαδρομή μοιράζεται από το "Σάο Ζανουάριο" μέχρι το "Μαρακανά".
ext-indent:0.0px;">Μετά ήρθαν τα πετροδόλαρα του Κατάρ, και οι 100... ημέρες. Υπογράφοντας ένα συμβόλαιο με μυθικές απολαβές (την εποχή που ελάχιστοι - μετρημένοι στα δάχτυλα - αποδεχόταν τέτοιες προτάσεις), έπαιξε μόλις ένα παιχνίδι, δεν έβαλε κανένα γκολ και απλά έπρεπε να περιμένει τις υπόλοιπες 100 ημέρες προκειμένου να εκπνεύσει το συμβόλαιό του στην Αλ-Σαντ. Οι Άραβες κουράστηκαν, ο ίδιος πήρε κάποιο (σημαντικό) ποσ
true" old_doc_id="519317" src="http://newsasset/ImgSrc.aspx?Resolution=2&Doc=519317" style="width:300px" /><
t
<
<
<
<

Επέστρεψε στη Φλουμινένσε αλλά μετά από ένα χρόνο στην "τρικολόρ" πήρε μεταγραφή για την... πρώτη αγάπη, που άκουγε στο όνομα Βάσκο ντα Γκάμα. Συμπαίκτες και οπαδοί δεν αποδέχθηκαν ποτέ τα καπρίτσια του και ο "μπαϊσίνιο" ανακάλυψε την Αμερική.... 504 χρόνια μετά το Χριστόφορο Κολόμβο.

Στην ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, Μαϊάμι, έβαλε 19 γκολ αλλά αυτή δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία και μοιραία αποχώρησε.
Αυστραλία και "γαϊτανάκι" συνεχίζω-αποχωρώ
Το 2006 άλλαξε ήπειρο και έγινε κάτοικος Αδελαϊδας, φορώντας τη φανέλα της Αυστραλιανής ομάδας. Το τέταρτο πέρασμά του από τη Βάσκο, ήταν και το τελευταίο του, πριν κλείσει την καριέρα του - (εκ)πληρώνοντας το όνειρο του πατέρα του - στην Αμέρικα του Ρίο ντε Ζανέιρο, το 2009.
Βέβαια από το 2007 είχε αποχωρήσει από την ενεργό δράση ουσιαστικά και αφού είχε τρελάνει όλη τη Βραζιλία με τα πισωγυρίσματά του (αποχωρώ - συνεχίζω). Η (τελευταία) επίσημη δήλωσή του, χρονολογείται στις 15 Απριλίου του 2008.
Μια ζωή στην "καναρίνια": Η δόξα και η διπλή απογοήτευση
Είναι τρίτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Βραζιλίας, με την όποια σημειολογία μπορεί να έχει αυτό. Με τα συνολικά 55 γκολ του, τον ξεπερνούν οι Πελέ των 77 και Ρονάλντο των 62.
Το πρώτο στίγμα του με τη σελεσάο, το έδωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ στη Νότιο Κορέα, το 1988, όταν πέτυχε 7 γκολ σε έξι παιχνίδια, αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και έχοντας τη μερίδα του λέοντος στο ασημένιο μετάλλιο της εθνικής ομάδας της χώρας του.
Η "Γη της Επαγγελίας": Copa America 1989
Ήρωας, σε υπερθετικό βαθμό για την ακρίβεια, έγινε όμως στο Copa America του 1989, όταν σκόραρε το αποφασιστικό γκολ, στον τελικό κόντρα στην Ουρουγουάη και μαζί με τον παντοτινό κολλητό του, Μπεμπέτο (σπάνιο για Ρομάριο αλλά δεν έχει καταφερθεί ποτέ εναντίον του), έσπασαν μία αρνητική παράδοση 40 χρόνων στη Νότιο Αμερική για την "καναρίνια" πανηγυρίζοντας τον τίτλο στο Μαρακανά.
Έσπασε, λοιπόν, δύο μακρόχονες "νηστείες" (έτσι τις αποκαλούν στη Βραζιλία έντονα επηρεασμένοι από το θρησκευτικό στοιχείο) για τη "σελεσάο". Η πρώτη με το Copa America του 1989 (ξηρασία 40 ετών) και η δεύτερη με το Μουντιάλ του 1994 (ξηρασία 24 ετών).
Δηλαδή, ήρθε να κάνει τα τρία αστέρια στη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας, τέσσερα. Ωστόσο ακόμη κι αυτός ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια. Η κόντρα του με τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό, Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, οδηγήθηκε στα άκρα, επειδή
size:13.3px;">

Η Βραζιλία ξεκίνησε τα επτά πρώτα παιχνίδια των προκριματικών του Μουντιάλ του 1994 χωρίς τον Ρομάριο, αλλά η ήττα τη Βολιβία έφερε την αγανάκτηση, την οργή και κατ' επέκταση ένα κίνημα υπέρ του "κοντούλη", όσον αφορά στην επιστροφή του.
Η "σελεσάο" έπαιζε ένα κρίσιμο ματς με την Ουρουγουάη και ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, ενέδωσε στις πιέσεις του εγωισμού του και τον ενέταξε στην αποστολή. Ο Ρομάριο σκόραρε και τα δύο γκολ της νίκης με 2-0, επί της "σελέστε" και ο Παρέιρα, δεν έβρισκε τρύπα να κρυφτεί.
Στα γήπεδα των ΗΠΑ, με τον καλύτερο ποδοσφαιρικό του φίλο, Μπεμπέτο, έκαναν θαύματα. Σκοράρει στη νίκη (πρεμιέρα της σελεσάο στη διοργάνωση) επί της Ρωσίας με 2-0, σκοράρει στη νίκη επί του Καμερούν με 3-0, σκοράρει και στην ισοπαλία
;">

Ήταν αυτός που έδωσε την ασίστ στον Μπεμπέτο να ξεπεραστεί το εμπόδιο της οικοδέσποινας εθνικής ομάδας των ΗΠΑ, σκοράρει στον προημιτελικό με την Ολλανδία, τον ημιτελικό με τη Σουηδία. Ευστοχεί στα πέναλτι, στον τελικό με την Ιταλία. Η Βραζιλία είναι τετρακαμπεονάτο. Ο Ρομάριο είναι στην κορυφή.
Και μετά έρχεται το Ρο - Ρο. Βγαλμένο από το Ρομάριο - Ρονάλντο. Μαζί κατακτούν το Κόπα Αμέρικα του 1997 (στην για πολλούς καλύτερη εθνική Βραζιλίας της τε
1
<

File - (AP) Brazilian players Mazinho, left, Bebeto, center, and Romario celebrate after Bebeto scored Brazil's second goal against Holland during the World Cup soccer championships quarterfinal match at the Cotton Bowl in Dallas Saturday, July 9.1994. Brazil won 3-2, including goals by Bebeto and Romario, to advance to the semifinals of the World Cup at the Rose Bowl in Passadena, Calf., Wednesday, July 13. (AP-Photo/Michael Probst) 1994
Το πρώτο χτύπημα. Γιατί υπάρχει και δεύτερο...
Αυτό που όμως τον πόνεσε πιο πολύ, θα ήταν σίγουρα ότι δεν ήταν παρών στο πεντακαμπεονάτο. Μπορεί να ήταν 36 ετών το 2002, αλλά όλοι θεωρούσαν δεδομένη την παρουσία του στο Μουντιάλ των Ιαπωνίας και Ν. Κορέας εκείνης της χρονιάς.
Το 2001 πριν το Κόπα Αμέρικα της Κολομβίας είχε πει στον Σκολάρι, ότι θα έκανε εγχείριση στο μάτι του. Ωστόσο, έπαιξε κανονικά εκείνο το καλοκαίρι φιλικά με τη Βάσκο και πήγε ακόμη πιο κανονικά διακοπές.