Μια σημαία της Αρμενίας στην ανατολική κερκίδα του ΓΣΠ το βράδυ της Τρίτης, ήταν η αφορμή που βρήκαν οι Αζέροι της Καραμπάχ για να προβούν σε καταγγελία κατά του ΑΠΟΕΛ στην UEFA.
Οι Αζέροι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε ότι αφορά τα ζητήματα μεταξύ της χώρας τους και της Αρμενίας λόγω των πολιτικών διαφορών μεταξύ των δύο χωρών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Απίστευτη καταγγελία από τους Αζέρους για προκλητικούς ΑΠΟΕΛίστες
Συγκεκριμένα Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και δεκαετίες λόγω της αμφισβητούμενης περιοχής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ η οποία αναγνωρίζεται διεθνώς ως έδαφος του Αζερμπαϊτζάν, αλλά κατοικείται από Αρμένιους οι οποίοι ζητούν αυτοδιάθεση και ένωση με την Αρμενία.
Επί της ουσίας πρόκειται για εθνοτικό ζήτημα μεταξύ των μουσουλμάνων και των χριστιανών που ζουν στην περιοχή.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η περιοχή αποτελούσε αυτόνομη περιοχή της Σοβιετικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν, στον νότιο Καύκασο. Και η Μόσχα είχε ακόμη τον τελευταίο λόγο...
Οταν όμως η ΕΣΣΔ άρχισε πια να διαλύεται, ήταν παραπάνω από εμφανές ότι η τύχη του Ναγκόρνο Καραμπάχ θα άλλαζε. Το ερώτημα ήταν πώς.
Κι έτσι, με δημοψήφισμα, οι Αρμένιοι κάτοικοι του θύλακα -που πληθυσμιακά πλειοψηφούσαν- αποφάσισαν να σπάσουν τους δεσμούς με το Μπακού, κηρύσσοντας τη δική τους ανεξάρτητη «Δημοκρατία του Ναγκόρνο Καραμπάχ».
Το αποτέλεσμα ήταν ένας εξαετής πόλεμος μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν, από τη μια, και των αυτονομιστών με την υποστήριξη της Αρμενίας, από την άλλη, που ξέσπασε το 1988 και έληξε το 1994, με πάνω από 20.000 νεκρούς, εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους ένθεν κι ένθεν και χωρίς συμφωνία ειρήνευσης.
Η ανεξαρτησία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, ή Αρτσάχ όπως το λένε οι Αρμένιοι, έμεινε στα λόγια (δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα κράτος ή διεθνή οργανισμό).
Ο διαφιλονικούμενος θύλακας παρέμεινε σε κατάσταση νομικού κενού, υπό τον αποκλεισμό του Αζερμπαϊτζάν.
Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά, οι όποιες διεθνείς προσπάθειες για την εξεύρεση μιας βιώσιμης ειρηνευτικής λύσης στην περιοχή δεν έχουν αποδώσει.
Οι Αζέροι προέβησαν σε απίστευτες βαρβαρότητες στην περιοχή οι οποίες κορυφώθηκαν το 1988 όταν έγιναν οι σφαγές στο Σουμγκάϊτ. Ακολούθησε η προσφυγοποίηση 250 χιλιάδων Αρμενίων που ζούσαν στο Μπακού και η εκδίωξη του 95% του πληθυσμού του αρμενικού πληθυσμού του Καραμπάχ υπό την καθοδήγηση Τούρκων και Τσετσένων στρατιωτών.
Οι Αρμένιοι ωστόσο κατάφεραν να αποκρούσουν τις επιθέσεις των Τούρκων και των Αζέρων απελευθερώνοντας μέρος του εδάφους τους από την αζέρικη κατοχή.
Και κάπως έτσι, ο πόλεμος έγινε ακόμη μια «παγωμένη διένεξη» στα εδάφη τής πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, η οποία κατά καιρούς -όπως και πρόσφατα- αναζωπυρώνεται, λόγω και των ρευστών περιφερειακών ισορροπιών.
