Συρία, Ιορδανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία, Βοσνία, Σερβία, Ουγγαρία, Αυστρία και Γερμανία. Για μένα και για σένα, αυτές είναι απλώς δέκα χώρες. Είναι χώρες που θα ήθελες κάποια στιγμή, αν εξαιρέσεις την Κύπρο στην οποία διαμένεις, να επισκεφθείς. Θα ήθελες να δεις την κουλτούρα τους, να κρατήσεις για αναμνηστικό κάποιες φωτογραφίες κι όταν τις ακούς να αναφέρονται σε μια κουβέντα, να ορθώνεις ανάστημα και να λες, πήγα κι εγώ εκει...
Για τον Ομάρ και τον Άχμαντ, τους οποίους συναντήσαμε στην Γερμανία, σε μια ειδική καφετέρια όπου οι μετανάστες έρχονται κοντά με τους ντόπιους, αυτές οι χώρες ήταν το δρομολόγιο για να ξεφύγουν από το θάνατο. Δεν ήθελαν αυτό το ταξίδι, ωστόσο, τους ανάγκασε το ένστικτο της επιβίωσης. Ούτε φωτογραφίες έβγαλαν, ούτε αναμνηστικά πήραν.
Βλέποντας τον χάρτη και προσπαθώντας να εξηγήσουν όσα πέρασαν για να καταλήξουν στη Γερμανία, τους έρχονται οι φρικτές εικόνες, του ατέλειωτου εκείνου ταξιδιού.
<
Στην Κύπρο, έφτασαν με σωσίβια λέμβο και παρέμειναν για τρεις μέρες. Δεν θυμούνταν την περιοχή και ούτε ήθελαν βέβαια, αφού η χώρα μας, ήταν γι’ αυτούς ένα μικρό άλμα προς το μεγάλο όνειρο της Γερμανίας, εκεί όπου θα έβρισκαν αδέλφια και συγγενείς.
Το «Language-Cafe» μια ευκαιρία να ξεφύγουν
Παράλληλα με τη διαμονή και την εκμάθηση της γλώσσας, η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο προγράμματος που λειτουργεί στην περιοχή, έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν μια φορά την εβδομάδα, με Γερμανούς πολίτες στο «Language Cafe», για να παίξουν παιχνίδια και να συζητήσουν. Αυτή είναι μια κίνηση, που φέρνει κοντά τους ντόπιους και τους πρόσφυγες.
Μπορεί σε κάποιες στιγμές να τους βλέπεις μελαγχολικούς, ίσως επειδή τα βιώματα τους, τους αναγκάζουν να υπόκεινται σε μια τέτοια διαδικασία, αλλά μόλις τους απευθύνεις το λόγο, σου απαντούν με χαμόγελο.
Στη ζωή, είναι εύκολο να κρίνεις ανθρώπους και ευκολότερο να τους αποκλείσεις. Το δύσκολο, είναι να τους δείξεις εμπιστοσύνη και αγάπη. Όταν το πετύχεις αυτό, θα σου το επιστρέψουν…
<
Όπου γης και πατρίς λοιπόν… Ξανασκέψου πριν προτρέξεις να κρίνεις κάποιον χαρακτηρίζοντάς τον ως λαθρομετανάστη, τζιχαντιστή ή ξένο που ήρθε να σου πάρει τη δουλειά. Δεν, λέω, πως όλοι είναι όπως ο Άχμαντ και ο Ομάρ. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι, που έχουν αλλότρια κίνητρα όταν μεταναστεύουν. Δεν είναι, όμως, ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
