Το μέρος δεν θυμίζει με τίποτα, το όχι και τόσο παλιό, στέκι ανθρώπων όλων των ηλικιών στην είσοδο της Λευκωσίας. Οι φωνές, οι πανηγυρισμοί, η μουσική, τα τραγούδια και τα γέλια σταμάτησαν λίγες μέρες μετά το πρώτο lockdown. Ερημιά και ξεχασμένα αντικείμενα παρέμειναν στην αυλή. Εκεί που παλαιότερα έσμιγαν κάθε λογής άνθρωποι για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, τη Manchester United, ή για να πιουν τις καθημερινές, μια μπύρα, μετά τη δουλειά.
Η πόρτα της μπυραρία Corner έκλεισε για πάντα, όμως οι αναμνήσεις δεκαετιών χώρεσαν σε κουτιά... Αποτυπωμένες σε χιλιάδες φωτογραφίες. Πάρτι γενεθλίων, νίκες ομάδων, καρναβάλια, Χριστούγεννα, πέρασμα διάσημων ποδοσφαιριστών, ηθοποιών ακόμη και πολιτικών. Στιγμές που δεν θα ξαναζήσουν όσοι πέρασαν στο μπαρ του «Ντίνου της Manchester», του ιδιοκτήτη της πιο γνωστής μπυραρίας της πόλης.
Λεωφόρος Δημοσθένη Σεβέρη και Αγίων Ομολογητών, στη γωνία, σε ένα παλιό αρχοντικό γράφτηκε η ιστορία γενεών. Ο Ντίνος, το 1987, σε ηλικία 25 ετών αναλαμβάνει την οικογενειακή επιχείρηση και παίρνει τη σκυτάλη από τον πατέρα του. Το εστιατόριο μετατρέπεται με τα χρόνια σε μπυραρία στα αγγλικά πρότυπα, όπως αυτή που βρίσκεται 100 μέτρα μακριά από το γήπεδο της Manchester united στη Βρετανία.
Μπορεί η ιστορία της Corner, ως μπυραρία, να άρχισε το 1987, αλλά το όνομα αυτό μετράει χρόνια πίσω. Από το πρώτο εστιατόριο στον Άγιο Δομέτιο, το άλλο στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, ένα άλλο στο λιμάνι της Κερύνειας και το τελευταίο που ετοιμάστηκε ένα χρόνο πριν τον πόλεμο, στην Αμμόχωστο. Όλα πλέον αναμνήσεις για τον κ. Ντίνο.
Συναντηθήκαμε σε μια καφετέρια λίγο πιο κάτω από την πρώην Corner. Στο χέρι κρατούσε ένα κουτί με φωτογραφίες. «Είχα και άλλες... Τούτες εν μερικές που διάλεξα για εσένα», μου είπε ενώ ήδη μας διέκοψαν τρεις φορές για να τον χαιρετήσουν, πρώην πελάτες και γνωστοί. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και όταν πήγαμε έξω από το μαγαζί για να βγάλουμε φωτογραφίες. Αυτοκίνητα κόρναραν για να τον χαιρετήσουν.
Με ενθουσιασμό μοιράστηκε όλα όσα θυμάται, και άλλα που θυμήθηκε καθ΄όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας
Τα τρία εστιατόρια και ο πατέρας-δάσκαλος
Έζησε, μεγάλωσε και έμαθε καλά τη δουλειά από τον πατέρα του, τον Στέφανο, που διατηρούσε εστιατόρια με την ονομασία «Corner restaurant». Το πρώτο εστιατόριο άνοιξε το 1957 στον Άγιο Δομέτιο και δέκα χρόνια μετά μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, απέναντι από το στρατόπεδο των Ηνωμένων Εθνών. Το 1970 άνοιξε ένα εστιατόριο στο λιμάνι της Κερύνειας και το 1973 στην Αμμόχωστο. Και τα τρία εστιατόρια χάθηκαν μαζί με τις περιουσίες και τα εδάφη του νησιού κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Ο Ντίνος τότε ήταν 13 ετών, όμως οι αναμνήσεις ήταν η δύναμή του για να γίνει ο συνεχιστής του πατέρα του. Τον έβλεπε μικρός, με την πετσέτα στο ώμο, να μιλάει στον κόσμο και να κάθεται στα τραπέζια τους. Τον έμαθε να μαγειρεύει και όσα ήξερε από ξενοδοχειακά. Ήταν ο δάσκαλός του.
Το 1977 ο πατέρας του άνοιξε το εστιατόριοo στη Δημοσθένη Σεβέρη. Ένα εστιατόριο με γαλλική και κυπριακή κουζίνα. Το 1987, σε ηλικία 25 ετών, αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον χώρο και σιγά-σιγά ενώ περνούσαν τα χρόνια, το εστιατόριο μετατρέπεται στη μπυραρία και γίνεται στέκι για εκατοντάδες θαμώνες.
Το στέκι της Manchester United
Αυτό που έκανε κυρίως γνωστή την Corner, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, ήταν η αγάπη του ιδιοκτήτη της για την ποδοσφαιρική ομάδα της Αγγλίας, την Manchester United. Επηρεασμένος από τα συχνά ταξίδια που έκανε για να δει την αγαπημένη του ομάδα από κοντά, ο Ντίνος, μετέτρεψε στην Corner σε μπυραρία όπως αυτή που έπινε τις μπύρες του λίγο πριν αρχίσει ένας κρίσιμος αγώνας κοντά στο γήπεδο.
Αρχικά, έξω από το κτήριο μπήκαν τα πρώτα πανό και η σημαία της ομάδας. Μετά, μπήκε η δορυφορική ώστε να παρακολουθεί ο κόσμος το αγγλικό ποδόσφαιρο αλλά κυρίως την Manchester. Ένα χρόνο μετά δημιουργήθηκε ο σύνδεσμος φιλάθλων της ομάδας και ο Ντίνος έγινε το 13ο μέλος. Η μπυραρία έγινε πλέον η έδρα της ομάδας στην Κύπρο.
Απογεύματα, Κυριακές, βράδια ότι ώρα έπαιζε η ομάδα, ο χώρος γέμιζε από ξένους και Κύπριους φιλάθλους. Στους τελικούς, όταν είχε ένα κρίσιμο παιχνίδι, οι κρατήσεις γίνονταν ένα μήνα πριν και κόσμος έφτανε μέχρι το πεζοδρόμιο.
Πολύ έντονα θυμάται, το 1999, όταν η ομάδα έπαιζε με την Bayern για το Champion league. Έχανε μέχρι το 91ο λεπτό 1-0 και μέσα σε δύο λεπτά μπήκαν δύο γκολ και το παιχνίδι έληξε υπέρ της Manchester. Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος από κόσμο που φώναζε και πανηγύριζε, ενώ ο Ντίνος άνοιγε σαμπάνιες.
Από εκεί φυσικά δεν θα έλειπαν ποδοσφαιριστές. Την μπυραρία επισκέφτηκαν μεγάλα ονόματα όπως ο Bobby Charlton, ο προπονητής της Manchester Alex Fergusonl, αλλά και Κύπριοι ποδοσφαιριστές όλων των ομάδων.
Κόσμος γνωρίστηκε στην Corner και παντρεύτηκε...
Μπορεί σήμα κατατεθέν να ήταν το ποδόσφαιρο αλλά η Corner, δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν στέκι για φίλους, στέκι για να προτιμήσει κάποιος να κάνει τα γενέθλιά του, να φάει, να πιει ένα ποτό και να διασκεδάσει, ακόμη και τότε που τα βράδια γινόταν ορθάδικο.
Για πολλούς ήταν το σπίτι τους, αφού ο Ντίνος έκανε τους πάντες να νιώθουν άνετα. Πήγαινε λαϊκός κόσμος και κόσμος οικονομικά ευκατάστατος. «Ήθελα όλοι να βρίσκονται στον χώρο μου. Εκεί να κάθεται ο κτίστης και στο διπλανό τραπέζι να κάθεται ο Πρόεδρος. Όλοι ήθελα να περνάνε καλά», λέει μιλώντας στον REPORTER.
Παρέες γνωρίστηκαν εκεί και όπως εκμυστηρεύεται ο κ. Ντίνος, τακτικοί πελάτες γνωρίστηκαν εκεί, παντρεύτηκαν και έκαναn παιδιά. Πελάτες έγιναν φίλοι του, ενώ από εκεί πέρασαν πολιτικοί και βουλευτές. Ο Βασιλείου, o Λυσσαρίδης, που έμενε κοντά, πήγαινε συχνά για να απολαύσει μια μαύρη guinness.
Η «πτώση» και το τέλος της θρυλικής μπυραρίας
Για 20 χρόνια το μαγαζί γνώρισε τη χρυσή εποχή. Από το 1990 μέχρι το 2001 ο κόσμος της Λευκωσίας γέμιζε καθημερνά την Corner. Η πτώση της «Αυτοκρατορίας» άρχισε όταν άρχισε να ισχύει ο νόμος για το κάπνισμα. Στη συνέχεια, το 2010 ίσχυσαν οι συχνότεροι έλεγχοι για αλκοόλ στους δρόμους. Στη συνέχεια ήρθαν και κάποια οικονομικά ζητήματα με τη φορολογία που ο κος Ντίνο κατάφερε να ξεχρεώσει γύρω στο 2017.
Το αποκορύφωμα όμως ήρθε κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown. «Έμεινα σπίτι στις 15 Μαρτίου του 2020. Στις 30 Μαρτίου, οι ιδιοκτήτες ήθελαν τον ενοίκιο. Πλήρωσα τον μήνα και τον Απρίλη έδωσα τα κλειδιά και πήρα την μεγάλη απόφαση», εξιστορεί ο κος Ντίνος. Τώρα χαίρεται περισσότερo τα απλά και καθημερινά της ζωής και περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας με τα δύο μικρά του εγγόνια. Τα βράδια εργάζεται ως σερβιτόρος σε γνωστή ταβέρνα στον Άγιο Δομέτιο.
Φεύγοντας μας εκμυστηρεύτηκε ότι δεν θα ανοίξει ξανά την Corner αλλά ούτε άλλο μαγαζί. Πλέον προτιμά να τον σερβίρουν οι άλλοι και να απολαμβάνει ένα 90λεπτο παιχνίδι της αγαπημένης του ομάδας, χωρίς να το διακόπτει κανείς. «Αγάπησα την νύχτα και τη δουλειά αυτή. Μέχρι και σήμερα θέλω να είμαι με κόσμο. Δεν θα ανοίξω ξανά την Corner και ούτε θέλω να ανοίξω κάτι δικό μου. Θέλω να πηγαίνω κάπου και να με σερβίρουν. Θέλω να βλέπω ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό αγώνα. Τόσα χρόνια, δεν είδα ποτέ μου ολόκληρο αγώνα γιατί έπρεπε συνέχεια να έχω το μυαλό στους πελάτες. Τώρα το απολαμβάνω και δεν θα άλλαζα τίποτα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Οι θρυλικοί «Isadoras» και η νυχτερινή ζωή του ΄70, από το Βαρωσί στη Λευκωσία
