Η Βαλεντίνα Πετρίλο ερωτεύτηκε τον στίβο βλέποντας τον μεγάλο Ιταλό αθλητή Πιέτρο Μενέα να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980.
Ήταν τότε επτά ετών. Τον είδε στην τηλεόραση και «έγινε ο μύθος μου», είπε στη συνέντευξή της στην ιταλική Gazzetta dello Sport.
Σε λίγες ημέρες θα γίνει η πρώτη τρανς αθλήτρια που θα συμμετάσχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στην κατηγορία γυναικών Τ12, για αθλήτριες με προβλήματα όρασης. Η ίδια εξηγεί ότι «προσπαθεί να καταρρίψει τα στερεότυπα και τα κλισέ για τα τρανς άτομα».
Από την ημέρα που είδε τον Μενέα, η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες έγινε ο στόχος της Πετρίλο, αλλά η υγεία της απείλησε να εκτροχιάσει το όνειρο.
Στην εφηβεία διαγνώστηκε με το σύνδρομο Stargardt, το οποίο προκαλεί προοδευτική μείωση της όρασης. Ο ασθενής μπορεί να χάνει την οξύτητα της όρασης, να βλέπει με «τυφλά» σημεία ή όπως εξηγεί παραστατικά: «Σαν να βλέπεις το εξωτερικό ενός ντόνατ, αλλά όχι την τρύπα».
Την ίδια εποχή άρχισε, όμως να γίνεται εμφανής και μια διαφορετική αλλαγή. «Ζούσα σε έναν δικό μου κόσμο, από τεσσάρων ετών έβαζα βερνίκι νυχιών. Αλλά εξωτερικά δεν έδειχνα ποτέ κανένα σημάδι θηλυκότητας».
