Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για την μεγάλη ανατροπή του Παναθηναϊκού επί της Μακάμπι στο Βελιγράδι, υπενθυμίζει τα λεγόμενα του Αταμάν ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τις απουσίες ενώ κάνει ειδική αναφορά στον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ.
Ελάτε. Πείτε αλήθεια τώρα. Στο 31' του αγώνα στο «Aleksandar Nikolic Hall» και με το σκορ στο 82-67 υπέρ της Μακάμπι, πόσοι από εσάς πιστέψατε ότι αυτός ο κακός Παναθηναϊκός των δύο προηγούμενων δεκαλέπτων θα μπορούσε να φτάσει στην ολική ανατροπή από το -15; Ε, φαντάζομαι ότι το ερώτημα είναι ρητορικό.
Να, όμως, που τίποτα στην ζωή δεν είναι τυχαίο. Το είχε ξανακάνει φέτος. Και πολύ πρόσφατα. Στο ματς με την Άλμπα. Με τα πάντα να στρέφονται εναντίον του. Με τα τόσα πολλά προβλήματα. Με τους τόσους πολλούς τραυματισμούς. Πόσο πιθανόν ήταν να το επαναλάμβανε ύστερα από μερικά 24ωρα με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο;
Και όμως, το έκανε. Πάλι. Κόντρα σε όλους και όλα. Βέβαια έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Έτσι φτιάχνουν τον μύθο τους. Έτσι διαφέρουν από πολλές άλλες ομάδες. Δεν τα παρατάνε ποτέ. Γιατί; Επειδή έχουν το «μέταλλο» και τους παίκτες με την προσωπικότητα. Τώρα θα μου πείτε ότι ο Παναθηναϊκός έπαιζε με την 3η ομάδα από την ουρά της κατάταξης στην Euroleague. Και ότι μεγαλοποιώ μια «must win» κατάσταση. Ρωτήστε όμως και τους παίκτες που βρίσκονται στο παρκέ να δούμε τι θα σας απαντήσουν. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα τους να το λένε: Τίποτα στην Euroleague δεν είναι εύκολο. Τίποτα απολύτως!
Άλλωστε λίγες εκπλήξεις έχουν δει τα μάτια μας (και) στη φετινή διοργάνωση; Και στην τελική ποιος λέει ότι τα φαβορί έχουν υπογράψει συμβόλαιο νίκης απέναντι σε (θεωρητικά) λιγότερο ποιοτικές ομάδες; Ναι, υπήρχε «πρέπει» στο ματς του Παναθηναϊκού επί της Μακάμπι στο Βελιγράδι. Ναι, οι «πράσινοι» ήταν το φαβορί. Όμως δεν πρέπει να βάζουμε στην κάθε εξίσωση και όλα τα δεδομένα; Πώς αλλιώς θα μπορέσει να λυθεί;
Ο Αταμάν δεν ψάχνει δικαιολογίες αλλά βρίσκει λύσεις
Το δεύτερο στοιχείο αφορά τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Έως το 32' και δη τη στιγμή που η Μακάμπι είχε προηγηθεί με 15 πόντους διαφορά, ο Ισπανός φόργουορντ είχε μετρήσει 7 πόντους με 0/2 δίποντα, 1/3 τρίποντα και 2/4 βολές. Από εκείνο το σημείο και μετά ήξερε και ο ίδιος μέσα του ότι έπρεπε να κάνει το μεγάλο step up προκειμένου να προσπαθήσει για την μεγάλη ανατροπή. Είχε άλλους 11 πόντους με 1/1 δίποντο, 3/3 τρίποντα, 3 ριμπάουντ, μία ασίστ, ένα κλέψιμο και μια τάπα. The rest is... history.
Χουάντσο Ερνανγκόμεθ λοιπόν. Αν η έννοια της λέξης «Παναθηναϊκός» έπρεπε να είχε τη μορφή ενός ξένου παίκτη, αυτός θα ήταν ο Ισπανός φόργουορντ. Προσέξτε: Δεν μιλάω για την μπασκετική αξία, έτσι; Γιατί τότε θα έπρεπε να μπουν στην κουβέντα πολλοί παίκτες με πρώτο τον Κέντρικ Ναν στην παρούσα φάση. Μιλάω για τις αξίες που πρεσβεύει ο σύλλογος και το «mentalité» του παίκτη.
Σίγουρα δεν μεγάλωσε έχοντας την αφίσα του Διαμαντίδη ή του Αλβέρτη στο δωμάτιό του αλλά σου δίνει την εντύπωση ότι ήταν Παναθηναϊκός από μικρό παιδί. Σαφέστατα και δεν ήταν... Παναθηναϊκός αλλά καταλαβαίνετε το ύφος που το γράφω. Σαν να γεννήθηκε για να φορέσει τη φανέλα με το «τριφύλλι» στο στήθος. Μπορεί να είναι εξαιρετικός παίκτης, μπορεί να γίνεται επιδραστικός σε άμυνα και επίθεση, μπορεί να καλύψει δύο και τρεις θέσεις, μπορεί να περιοριστεί σε ρόλο «κομπάρσου» εάν του ζητηθεί, μπορεί να γίνει ο «μεγάλος πρωταγωνιστής» όπως και έγινε στο Βελιγράδι, μπορεί να βγάζει χαρακτήρα πραγματικού «νικητή» αλλά είναι πολύ περισσότερα από αυτό.
Γίνεται η «φωνή» των αποδυτηρίων εάν χρειαστεί, κάνει τον «baby sitter» των παιδιών των συμπαικτών του γιατί το γουστάρει και το απολαμβάνει, «δέθηκε» με τον σύλλογο όσο λίγοι, είναι εκεί για όλους τους συμπαίκτες του, έτοιμος να υπερασπιστεί την ομάδα του.
Θυμάστε τι είχε πει στο podcast της Stoiximan GBL σε ερώτηση «τι είναι για εκείνον» ο Παναθηναϊκός; Αν όχι, θυμηθείτε ΕΔΩ. Και αυτό είναι κάτι που δεν αγοράζεται...
ΥΓ: Μια σύμπτωση που παρατήρησα και αμέσως έκανα τον συνειρμό. Πέρυσι, στο 4ο ματς των playoffs, η Μακάμπι είχε προηγηθεί με 82-75 στο 34' και όλα έδειχναν ότι θα «καθάριζε» το ματς και τη πρόκριση στο Final Four μέχρι το τρίποντο του Παπαπέτρου. Στο πρόσφατο ματς των δύο ομάδων στο ίδιο γήπεδο, είδα και πάλι το ίδιο σκορ (82-75) αλλά λεπτό νωρίτερα και δη στο 33'. Ήταν η στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε ξεκινήσει την ανατροπή. Όλοι φανταζόμασταν τι θα μπορούσε να... επακολουθήσει.
ΥΓ2: «Βρε Λορέντζο, τι λες τώρα...» Άραγε να έχει φυλάξει το καλύτερο για την τελευταία στροφή της σεζόν; Εάν θυμάστε και πέρυσι έκανε μέτρια χρονιά και «πάτησε» γκάζι στα playoffs καθώς παραλίγο να αποκλείσει μόνος του (ελλείψει του τραυματία Μπάλντγουιν) τον Παναθηναϊκό στα playoffs. Βρε, λέτε;
ΥΓ3: Ο Παναθηναϊκός πέτυχε 99 πόντους χωρίς πέντε παίκτες. Και παίκτες πρωταγωνιστές. Από το βασικό rotation.
ΥΓ4: Το πόσο καλή δουλειά έκαναν οι Μπράουν και Ναν κρατώντας τον Παναθηναϊκό, αποτυπώνεται και από τα μόλις 3/16 εντός παιδιάς των Σλούκα-Γκραντ.
ΥΓ5: Σε υποτιθέμενο μπασκετικό λεξικό, δεν θα έπρεπε να υπήρχε η φωτογραφία του Γουένιεν Γκέιμπριελ δίπλα από τη λέξη «τίμιος»;
ΥΓ6: Δέκα φορές πιο δύσκολο και πονηρό το ματς με την Παρί καθώς είναι ομάδα που αποδεδειγμένα ΔΕΝ ταιριάζει στον Παναθηναϊκό. Και ας έχει και απουσίες.
Πηγή: gazzetta.gr
