Ο ποδοσφαιρικός θρύλος (και όχι μόνο αυτός) λέει ότι, όταν ο Μπέλα Γκούτμαν ζήτησε αύξηση από την διοίκηση της Μπενφίκα επειδή οδήγησε την παρέα του Εουσέμπιο σε δύο διαδοχικές κατακτήσεις Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1961 και 1962) και αυτή του την αρνήθηκε, ο Ούγγρος προπονητής αποχώρησε σε έξαλλη κατάσταση από τους Αετούς της Λισσαβόνας.
Φεύγοντας, μάλιστα, ο Γκούτμαν άφησε (πικρή) κληρονομιά μια ατάκα που ακούστηκε σαν κάτι μεταξύ κατάρας και προφητείας: «Ούτε σε εκατό χρόνια δεν θα καταφέρει να πάρει ευρωπαϊκό τίτλο η Μπενφίκα». Έκτοτε, έχουν περάσει 62 χρόνια, η Μπενφίκα έχει φτάσει σε άλλους εννέα ευρωπαϊκούς τελικούς, αλλά τίτλο δεν έχει κατακτήσει, χάνοντας δύο στα πέναλτι, έναν στην παράταση και έξι στο μόλις ένα γκολ διαφορά!
Στον (μεγάλο) μικρόκοσμο του ισπανικού ποδοσφαίρου, μια παρεμφερής κατάρα κυνηγάει την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Το καμάρι της χώρας των Βάσκων είναι η δεύτερη ομάδα σε κατακτήσεις Κυπέλλων Ισπανίας (Copa del Rey) με 23, οκτώ λιγότερα από την πολυνίκη Μπαρτσελόνα.
Το τελευταίο τρόπαιο για τα Λιοντάρια, όμως, ήρθε πριν από σαράντα ολόκληρα χρόνια. Έκτοτε, έχουν παίξει άλλους έξι τελικούς, αλλά τους έχασαν όλους, μην καταφέρνοντας να βγάλουν την «Gabarra» στον ποταμό Νερβιόν που διασχίζει το Μπιλμπάο.
Την θρυλική φορτηγίδα, πάνω στην οποία επιβιβάζονται προπονητές και ποδοσφαιριστές, όταν η Αθλέτικ κατακτά έναν σημαντικό τίτλο (πρωτάθλημα, κύπελλο ή ευρωπαϊκό) για να το γιορτάσουν με τον κόσμο τους. Έκτοτε, η αντρική ομάδα κατέκτησε δύο Σούπερ Καπ και η γυναικεία πέντε πρωταθλήματα, επιτυχίες που όμως δεν συγκίνησαν αρκετά τις εκάστοτε διοικήσεις.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος οδήγησε την Αθλέτικ στην κατάκτηση ενός εκ των δύο προαναφερθέντων Σούπερ Καπ, ελπίζει ότι αυτή την φορά θα καταφέρει να βγάλει την «Gabarra» στα… ανοιχτά του Νερβιόν. Για να τα καταφέρει, όμως, η Αθλέτικ θα πρέπει να νικήσει απόψε (05/04, 23:00, Cosmote Sport 2) την σκληροτράχηλη Μαγιόρκα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Σεβίλλης, στην υπ’ αριθμόν 122 έκδοση του Κυπέλλου του Βασιλιά.
Και, εκτός από τον «δικό της» (διαβάστε παρακάτω γιατί) Χαβιέρ Αγκίρε, τον Κοσοβάρο επιθετικό Βεντάντ Μουρίτσι και μια ομάδα με γρανιτένια άμυνα, η Αθλέτικ πρέπει να ξορκίσει την 40ετή κατάρα από τον «πόλεμο του Μπερναμπέου» και μετά. Και εξηγούμαστε.
Απόψε, στο 389ο, θέλει επιτέλους να κατακτήσει τον πρώτο του σημαντικό τίτλο στο τιμόνι της αγαπημένης του ομάδας, η οποία θα έχει στο πλευρό της, εκτός από τους Βάσκους φιλάθλους της, και τους συγγενείς του προπονητή της… αντίπαλης ομάδας!
Από την εποχή που έπαιζε ακόμα (αξιοπρεπέστατη) μπάλα, ο Μεξικανός Χαβιέρ Αγκίρε είχε το παρατσούκλι «Ο Βάσκος». Όχι τυχαία. Οι γονείς του είχαν γεννηθεί στην χώρα των Βάσκων (ο μπαμπάς στο Ισπάστερ και η μαμά στην μαρτυρική Γκερνίκα) και μετανάστευσαν στο Μεξικό, όπου γεννήθηκαν και τα πέντε παιδιά τους.
Στο σπίτι της οικογένειας Αγκίρε, η Αθλέτικ είχε την τιμητική της, αφού όλοι ήταν φίλαθλοί της και οι τοίχοι του σπιτιού ήταν γεμάτοι με κασκόλ, σημαίες και αφίσες των Λιονταριών. Ο Αγκίρε, παρ’ ότι θα μπορούσε λόγω καταγωγής, να φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα (έπαιξε για μια σεζόν στην γειτονική Οσασούνα), δεν έτυχε να το κάνει ποτέ, ούτε όμως και να καθίσει τον πάγκο της.
«Στο σπίτι μου τους έκανα να αμφιβάλλουν για λίγο, αλλά υποστηρίζουν την Αθλέτικ. Μαζεύτηκαν οι συγγενείς του πατέρα και της μητέρας μου (σ.σ. αμφότεροι έχουν φύγει από την ζωή) και μου έβγαλαν 16 βασκικά επίθετα. Τα αδέλφια μου έμειναν επτά χρόνια στην Γκερνίκα και όταν επέστρεψαν στο Μεξικό ήταν ακόμα πιο φανατικοί φίλαθλοι της Αθλετικ» θυμήθηκε στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου ο έτερος (μη) Βάσκος στην αποψινή, κρίσιμη μάχη των πάγκων…
Πηγή: gazzetta
